نخستین دستور گردآوری فرهنگ مردمی

از سال 1872م، محققان شرق شناس به تحقیق در زمینه فولکلور تاجیک و فرهنگ مردمی پرداختند. از سال 1872م تا آغاز سال 1920م، تعداد عمومی پژوهش و طبع و نشر فولکلور تاجیک از 77 نگذشته است. درواقع، تحقیق و انتشار ایجادیات شفاهی (نظم و نثر شفاهی) خلق در سال های بیست، در زمان شوروی وسعت یافت؛ به طوری که در این سال ها تعداد تحقیق و چاپ این آثار به شصت اثر رسید و در شهر دوشنبه مراکز تحقیق فولکلور تاجیک ایجاد شد. یکی از کسانی که تأثیر زیادی در جمع آوری ایجادیات شفاهی مردمی تاجیکستان داشت، نذرالله بیکتاش بود که گرفتار غرض های سیاسی و شخصی شد. وی یکی از نخستین علمای تاجیک است که در رشد علم فیلولوژی تاجیکستان سهمی عمده داشت. افزون بر این، بیکتاش در این روند نقش سروری نیز داشته است. وی رئیس کمیته تاجیک شناسی بوده و سروری بخش فیلولوژی نخستین مؤسسه علمی، یعنی انستیتوی تحقیقات علمی تاجیکستان (۱۹۳۰-۱۹۳۲م) را برعهده داشته است. نگارنده در این مقاله سعی دارد تا توجه خوانندگان محترم را به یکی از تألیفات دستوری بیکتاش باعنوان درباره غن (جمع) کردن ادبیات دهنکی (شفاهی) خلق معطوف کند که گواه مایه علمی و آگاهی او از مسائل فولکلورشناسی نوین است.